Hieronder vertellen Gerda Baardman en Wim Scherpenisse over Jongen A, hun vertaling van Boy A van Jonathan Trigell, verschenen bij uitgeverij Ailantus.
Jack (niet zijn echte naam) komt op vierentwintigjarige leeftijd vrij uit de gevangenis. Hij heeft sinds zijn elfde vastgezeten wegens een misdaad die hij destijds samen met een vriendje heeft gepleegd. Nu wordt hij als jongvolwassene ineens in een maatschappij gedropt die hem totaal vreemd is en waarin hij de meest alledaagse dingen niet kent en weet. Zijn maatschappelijk werker Terry, die hij als een vaderfiguur beschouwt, is de enige die hij in vertrouwen kan nemen. Voor alle anderen, zelfs voor het meisje met wie hij een relatie krijgt, moet hij zijn ware identiteit angstvallig geheimhouden. Het boek volgt Jack op zijn onwennige verkenningstocht door het volwassen leven en onthult tegelijkertijd stap voor stap het gruwelijke verleden. Het belicht ook de verwoestende effecten die de Britse rioolpers op het persoonlijk leven van een individu kan hebben. (more…)
Het leeuwmeisje gaat over een in 1912 geboren meisje dat aan een zeldzame afwijking lijdt, waardoor ze geheel met haar is bedekt. Met dit boek heeft de auteur het writer’s block overwonnen dat hij over zichzelf had afgeroepen toen hij zijn vorige literaire project (De dagelijkse redding van de wereld) de toevoeging ‘deel 1’ meegaf. Pas toen hij zich volledig had losgemaakt van het idee dat er een deel 2 moest komen, kon hij zich weer aan het schrijven wijden, met Het leeuwmeisje als resultaat. 
In haar nieuwste boek wijst het medium Char ons de weg naar een bevredigend leven, waarin we in contact staan met the Essence. Dat was meteen ons eerste probleem, want mochten we Essence wel klakkeloos met ‘Essentie’ vertalen? Andere mogelijkheden die we hebben overwogen, zoals ‘Wezen’, ‘het Wezenlijke’ en ‘Kern’, pasten niet overal even goed, terwijl we graag één vertaling wilden, net als in het Engels, omdat de term zo vaak voorkwam. Uiteindelijk gaf de titel die de uitgever had gekozen de doorslag en werd het ‘Essentie’. 
Jaren geleden kreeg het vertalersduo Van Santen en Vosmaer een boek aangeboden van ene Mark Z. Danielewski, een jonge Amerikaanse schrijver. House of Leaves (dat in de vertaling Het Kaartenhuis werd) was een ongewoon boek. Ten eerste was er het verhaal zelf, de geschiedenis van een jong stel dat een huis koopt in Virginia en na een tijdje ontdekt dat er vreemde dingen aan de hand zijn met het huis. Eerst proberen ze het nog op te lossen met feng shui, maar zonder succes. Het huis blijkt van binnen groter dan van buiten. Het heeft ingewanden waar je in kunt verdwalen, waar mensen door worden opgeslokt. 
Hieronder vertelt Marijke Versluys, vertaalster van Het weer van gisteren van Anne Enright, verschenen bij 
In deze roman maken we kennis met de uit Ierland afkomstige, in Noord-Engeland woonachtige Robbie Fitzgerald, fabrieksarbeider en pubzanger, zijn uit Maleisië afkomstige vrouw Susheela en hun kinderen Vincent (Vinnie) en Ellie. Het boek speelt zich af in het arme noorden van Engeland, waar armoede en werkeloosheid de toon zetten, en staat in het teken van het racisme en geweld waarmee Robbie en zijn multiculturele gezin te maken krijgen en dat hen ten slotte meedogenloos uit elkaar zal drijven. 
Tomás Noronha, een Portugese cryptoloog, wordt bij de ingang van het Museum voor Oudheden in Caïro aangesproken door een mooie vrouw. Zij blijkt een Iraanse natuurkundige te zijn, die een mysterieus document van de hand van Albert Einstein in haar handtas heeft. Tomás wordt uitgenodigd om dit document op het Ministerie van Wetenschappen in Teheran te komen ontraadselen. Dit brengt hem op een reis die van Iran terug naar Portugal en vervolgens naar Tibet voert, waar hij grootse ontdekkingen doet. Anders dan de Iraanse autoriteiten denken, blijkt het document niet de formule voor een atoomwapen te bevatten, maar het wetenschappelijke bewijs voor het bestaan van God.
In dit romandebuut van de veertiger Mark Sarvas, de drijvende kracht achter het literaire blog 
Johanna Reiss is in 1932 in Winterswijk geboren als Annie de Leeuw. Tijdens de oorlog heeft ze, samen met haar zusje, ondergedoken gezeten bij een familie in Usselo. Jim, de Amerikaan met wie ze trouwde, stimuleerde haar om een boek te schrijven over die zware tijd. Het zou een pijnlijk proces worden, maar hij zou haar bijstaan. Samen met hem en hun twee dochtertjes zouden ze daarom naar Nederland gaan, waar Johanna aan Jim kon laten zien waar en bij wie ze ondergedoken had gezeten en wat voor mensen het waren die haar leven hadden gered. Hij gedroeg zich die week in Nederland anders dan anders. Toen zijn vakantie erop zat, ging hij alvast terug naar New York; Johanna en de kinderen zouden nog een weekje in Nederland blijven.