Jouw gezicht zal het laatste zijn door João Ricardo Pedro, uit het Portugees vertaald door Kitty Pouwels, uitgegeven door Signatuur, 2013.
Op het schoolbord staat een wiskundige formule. Geen moeilijke, zegt de leraar, een formule voor beginnelingen, voor iedereen te begrijpen. Je hersenen kraken zachtjes, maar inderdaad: je volgt het pad van de cijfers en symbolen, want als x is… dan is y… Je bent er bijna… Ja! Je snapt het. Je hebt het! Maar wat gebeurt er nu? Twee keer met je ogen knipperen en het is je ontglipt; je kunt weer opnieuw beginnen.
Roman?
Het lezen en vertalen van Jouw gezicht zal het laatste zijn bezorgde mij een vergelijkbare gewaarwording. Het is de debuutroman van João Ricardo Pedro, waarmee hij de prestigieuze LeYa-prijs won. Alhoewel, roman? De verschillende hoofdstukken lijken op zichzelf te staan. We ontmoeten drie generaties van de Portugese familie Mendes, maar telkens vanuit een ander perspectief. Duartes grootvader, Augusto, is een arts uit een vooraanstaande familie die tijdens de dictatuur van Salazar naar het binnenland van Portugal vlucht. (Waarvoor?) Zijn zoon Antonio, Duartes vader, keert getraumatiseerd terug uit de koloniale oorlog in Angola. Duarte zelf is een wonderkind dat op zijn eerste elektrische orgeltje – zonder batterijen – hele symfonieën speelt, maar jaren later, als conservatoriumstudent, abrupt een einde maakt aan zijn muzikale carrière. (Waarom?) (more…)