Pas jij even op? door Fiona Higgins, vertaald door Nellie Keukelaar-van Rijsbergen, verschijnt in november bij uitgeverij Artemis & Co (oorspronkelijke titel: The Mothers’ Group).
Onlangs heb ik de roman Pas jij even op? van Fiona Higgins vertaald. Het boek gaat over zes vrouwen in Australië die allemaal net een kind hebben gekregen. Ze krijgen van het consultatiebureau een uitnodiging voor een aantal bijeenkomsten met andere jonge moeders, onder leiding van een verloskundige die hun opvoedingsadviezen zal geven.
Een van de zes vrouwen komt van Bali en woont nog maar een paar maanden in Australië. Ze spreekt dan ook gebrekkig Engels. Hoe moest ik dat haperende Engels in het Nederlands vertalen zonder dat het belachelijk klonk? De opmerkingen van de Balinese vrouw – Made – waren namelijk vaak veel verstandiger dan wat de Australische vrouwen in perfect Engels zeiden. En naarmate Made langer in Australië woonde, werd haar Engels beter. Ook dat moest in de vertaling tot uiting komen.
Tandarts
Ik had al heel wat gegoogeld en een studieboek Indonesisch doorgenomen, toen de oplossing opeens uit een onverwachte hoek kwam. De eerste versie van de vertaling was net klaar toen ik met mijn twee kinderen naar de tandarts moest. Nu moet ik daar even iets bij vertellen. Mijn tandarts komt uit Indonesië, werd verliefd op een Nederlander, is naar Nederland geëmigreerd, heeft hier opnieuw haar tandartsendiploma gehaald en heeft daarna een bestaande praktijk overgenomen. Hoewel ze al jaren in Nederland woont en een grote woordenschat heeft, hoor je aan haar zinsbouw nog steeds dat Nederlands niet haar moedertaal is. Zo vroeg ze die middag: ‘Welk kind in stoel?’ en ‘Hij goed poetsen?’ Thuisgekomen heb ik alle tekst van Made opnieuw doorgenomen met in mijn achterhoofd de stem van de tandarts.
Ik was uiteindelijk tevreden over de tekst, maar zou de persklaarmaker dat ook zijn? Zou die snappen wat ik had willen doen of zou er met rood in de kantlijn staan dat dit geen Nederlands was? Vorige week kreeg ik de vertaling met opmerkingen retour. Gelukkig bleken de persklaarmaker en ik op één lijn te zitten. Nu maar hopen dat er niemand anders meer aan de vertaling gaat sleutelen…
Hoi Nellie,
Je had ook even met m’n vrouw kunnen bellen 😉
Een hartelijke groet,
Jan Mouthaan.
Reactie by Jan Mouthaan — 8 augustus 2012 @ 15.32 uur