Wat wil je later worden als je groot bent? Op die vraag antwoordde ik als kind steevast ‘kok’. Later bedacht ik dat ik niet zelf kok wilde worden, maar wilde trouwen met een man die voor kok kon doorgaan. Een soort Ware Jakok dus.
Inmiddels ben ik volwassen en heb ik van vertalen mijn beroep gemaakt. Ik heb er zelfs voor gestudeerd! Typisch genoeg riep ik wel in mijn derde studiejaar dat ik van mijn levensdagen geen vertaler wilde worden, dus zeg inderdaad maar nooit ‘nooit’. Eigenlijk vond mijn huidige beroep mij, want ik was op zoek naar een werkgever die maar niet gevonden wilde worden, dus besloot ik bij gebrek daaraan mijn eigen baas te worden. En zo geschiedde.
Het begon allemaal met medische vertalingen, tevens het specialisme waar ik ooit op afstudeerde. Vervolgens belandde ik in de ondertitelwereld waarin ik nog steeds ronddartel, en in september 2005 diende mijn eerste kindje zich aan in de vorm van een managementboek in romanvorm.
De eersteling!
Nu was ik al tijden lid van een virtuele club boekvertalers, maar ik voelde me net een kinderloze tussen kleine en grote gezinnen. Ik bevond me onder vertalers van bekende en minder bekende auteurs, en verlangde steeds heviger naar dat eerste kind. Ik zal dan ook nooit meer vergeten hoe het voelde toen ik mijn eerste opdracht voor een boekvertaling kreeg. Wat een euforie! Volkomen in de wolken, ook al was ik me ervan bewust dat het een zware bevalling zou worden, want het kindje moest 4 maanden later alweer ter wereld komen. Uiteindelijk werd de bevalling uitgesteld en rolde mijn eerste boekvertaling in mei 2006 van de persen.
Mijn eersteling kwam met horten en stoten, en om verschillende redenen ben ik er niet echt blij mee, maar het blijft mijn eersteling en die blijf ik koesteren – hij ligt braaf in mijn boekenkast te wachten op een broertje of zusje, maar dat heeft zich nog niet aangekondigd. Zo gemakkelijk is het namelijk niet om meervoudig boekvertaler te worden, maar geduld is een schone zaak, dus op een goede dag komt dat broertje of zusje er wel.
Brood op de plank…
Voorlopig echter nog niet. Als freelancer ben je het aan jezelf verplicht om eerst voor brood op de plank te zorgen; pas daarna komt de luxe van het kiezen. Ik heb de luxe dat ik zelden langer dan een paar dagen geen werk heb liggen, maar daardoor schiet gezinsuitbreiding voor mijn eersteling erbij in. Ik ben dus wel een boekvertaler, maar ook weer niet. Misschien komt dat gevoel nog wel als mijn gezin zich uitbreidt…
Beetje laat maar alsnog proficiat met je eerste kindje.
Ik weet nog goed dat ik mijn eerste vertaalde boekje overal mee naartoe nam om trots te wijzen op mijn naam in het colon, hoewel het slechts een prozaïsch boekjes over Lotus 1-2-3 betrof.
Na jaren computerboeken vertalen staat mijn kast vol met “mijn” boeken. Helaas vonden de uitgevers/vertaalbureaus het op een gegeven moment niet meer nodig de naam van de vertaler in het colofon te vermelden 🙁
Hoewel ik ondertussen allang ben overgestapt op andere, meer lucratieve vormen van vertalen, ben ik toch wel erg trots op die boekenkast vol met “mijn” boeken.
Reactie by Jacki — 26 april 2007 @ 13.29 uur