Diversen – Pagina 13 – Boekvertalers

Net uit: De kleine vreemdeling

Sarah Waters, De kleine vreemdeling, vertaald door Nico Groen, Richard Kwakkel en Lucie van Rooijen en verschenen bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar (oorspronkelijke titel: The Little Stranger).

Over de nieuwe roman van Sarah Waters is in de pers al veel geschreven sinds de Nederlandse vertaling ervan op zaterdag 5 juni verscheen: dat het – na Affiniteit (2001), Fluwelen begeerte (2002), Vingervlug (2003) en De nachtwacht (2006) – haar vijfde roman is, haar eerste waarin een mannelijke verteller optreedt, de eerste ook waarin de lesbische liefde geheel en al ontbreekt, en dat het een spannende spookroman is die voortborduurt op de traditie van de victoriaanse ghost novel. De kleine vreemdeling is het verhaal over een Engels landgoed dat in verval raakt en de bewoners, de familie Ayres, in zijn ondergang meesleurt. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een plattelandsdokter, ene Faraday.

Omdat er al zoveel aandacht aan Waters’ vijfde en aan de auteur zelf is besteed, zullen wij het in dit stuk nauwelijks over het boek hebben, maar des te meer over de vertaalaspecten ervan. Verder lezen Net uit: De kleine vreemdeling

Vergeet niet te stemmen vandaag!

Vlag EU Europa doet ertoe, ook voor boekvertalers. Als we willen dat vertalershuizen weer op de Europese kaart komen, dat literair vertalen als vorm van taal- en cultuurvernieuwing een zelfstandige status in het Europese Cultuurprogramma 2014-2021 krijgt (zie ook het stuk van Matthijs Bakker over de Europese conferentie over literaire vertaling en cultuur) en dat onze sociaaleconomische positie wordt verbeterd, moeten we aan de boom blijven schudden. En aan de boom schudden betekent vandaag een stem uitbrengen voor het Europees Parlement. Verder lezen Vergeet niet te stemmen vandaag!

Net uit: Vanessa

reserve Russell Banks: Vanessa, vertaald door Ine Willems en verschenen bij uitgeverij Signatuur (oorspronkelijke titel: The Reserve).

4 juli 1936. Vier echtparen staan met bijgevuld glas in de hand aan de rand van het Second Lake om te zien hoe de koperen contouren van de wolken in gesmolten goud veranderen en zich, nadat ze zich hebben omgedraaid, complimenteus uit te laten over de manier waarop de dennen- en sparrenwouden op de hellingen achter het buiten in de kwijnende alpengloed van blauwgroen roze worden, en van roze lavendel, alsof louter observatie het verschijnsel helpt veroorzaken. Verder lezen Net uit: Vanessa

Brussel en het literair vertalen

Het was een landerige boel en dat was het. Veel inhoudelijks heeft Michaël Zeeman niet te melden over de Europese conferentie over literair vertalen die op 20 april 2009 in Brussel is gehouden. In zijn opiniestuk in de Volkskrant van 25 april 2009 grijpt hij het evenement voornamelijk aan om lucht te geven aan zijn ontgoocheling over wat er over is van de Europese gedachte.

Zeker, hij wijdt hooggestemde woorden aan het belang van vertaling:

Als het idee van Europa toekomst wil hebben, dan zul je er voor moeten zorgen dat in alle individuele culturen goed en energiek vertaald wordt. Om elkaar enigszins te leren kennen en te begrijpen.

Hij oppert zelfs ideeën om voor dat belang op te komen:

Te denken valt aan voorzieningen voor individuele vertalers om in contact te komen met de levendige talen van waaruit zij vertalen, te denken valt aan het uitwisselen van opvattingen over en instrumenten voor kwaliteitsbewaking.

Maar over de hoofdzaak krijgen we niets te lezen: wat deed Michaël Zeeman daar in Brussel? Was hij er op persoonlijke titel of namens een van de organisaties die in het Nederlandse taalgebied het vertaalbeleid behartigen? Wie waren er nog meer voor Nederland? Wat was eigenlijk het doel van die conferentie en wat had Michaël Zeeman zich voorgenomen om te bereiken? Verder lezen Brussel en het literair vertalen

Interviews met vertalers: Tim Wilkinson

Hungarian Literature Online plaatst een interview met Tim Wilkinson, die onder meer Imre Kertész in het Engels vertaalde. Wilkinson vertelt hoe hij in het vak is gerold, wat hem in het vertalen boeit en waarom het belangrijk is boeken in een andere taal te ’transplanteren’. Net als een paar jaar eerder in Eurozine noemt hij Britse schrijvers terminally derivative and boring, hopeloos onoorspronkelijk en saai, en hij vraagt zich dan ook nog steeds af waarom er zo weinig interessante en alom gerespecteerde buitenlandse literatuur voor de Amerikaanse en Britse markt wordt vertaald. Ook steekt hij zijn uitgesproken mening over het werk van enkele van zijn collega’s &#151 ‘bunkum‘, blabla, zoals hij het zelf omschrijft &#151 niet onder stoelen of banken.

Bron: The Literary Saloon.

Interviews met vertalers: Christophe Claro

claroportret ‘Vertalen doe je voor de lol,’ zegt de vertaler van als onvertaalbaar te boek staande werken van auteurs als Pynchon, Danielewski, Gass, Vollmann en Seth tijdens een chatsessie op de website van de Franse krant Libération. Maar ook: ‘Een vertaler die denkt dat zijn vertaling volmaakt is, verdient het niet zich vertaler te mogen noemen.’

In de boekenbijlage van diezelfde krant gaat Claro in op de moeilijkheden die hij moest overwinnen bij de vertaling van The Golden Gate*, Vikram Seths eersteling, een autobiografische roman in versvorm over een stel yuppies in San Francisco, gebaseerd op Poesjkins Jevgeni Onegin. Hij vond het geweldig in ieder geval één keer in zijn leven de kans te krijgen 594 sonnetten, Oneginstanza’s om precies te zijn, te kunnen vertalen. Hij wist dat hij in het Frans tien tot vijftien procent meer tekst nodig zou hebben en besloot de tetrametrische jamben van de brontekst in te ruilen voor 8.316 alexandrijnen, het Franse vers bij uitstek. Verder lezen Interviews met vertalers: Christophe Claro

Vertalen is schaven

Soms kom je zinnen tegen die op het oog heel eenvoudig zijn, maar waarmee je als vertaler toch heel veel kanten op kunt. Neem bijvoorbeeld onderstaande zin uit het boek dat ik momenteel vertaal. Het gaat over een vader van twee kinderen, een kleuter en een baby, die er alleen voorstaat nadat zijn vrouw in het kraambed is gestorven. De arme man kan het zo onderhand allemaal niet meer aan.

Fatherhood had become a series of negotiations he suspected he was losing.

Als ik voorzichtig een eerste vertaling intik, zie ik dat het venijn niet alleen in de staart zit, maar dat er aan álle zinsdelen wel iets te schaven valt.

1 Het vaderschap was veranderd in een reeks onderhandelingen en hij had het vermoeden dat hij niet de winnende partij zou zijn.

Ik neem de kaasschaaf ter hand en begin vol goede moed. Verder lezen Vertalen is schaven

Net uit: De kleren die wij dragen

lgrant Hieronder vertellen Wim Scherpenisse en Gerda Baardman over De kleren die wij dragen, hun vertaling van The Clothes on Their Backs van Linda Grant, verschenen bij uitgeverij Prometheus.

Linda Grant (Liverpool, 1951) is schrijfster en journaliste. In die laatste hoedanigheid schrijft ze o.a. voor The Guardian en Vogue, en naast romans heeft ze ook non-fictiewerk gepubliceerd. Haar voornaamste thema’s zijn familie, etnische achtergrond en de invloed van het uiterlijk op de identiteit en omgekeerd. Vaak zijn haar hoofdpersonen, net als Grant zelf, dochters van Joodse immigranten uit Oost-Europa, en proberen ze hun leven door middel van hun uiterlijk te beïnvloeden. De kleren die wij dragen is haar vierde roman. Het boek was genomineerd voor de Man Booker Prize. Verder lezen Net uit: De kleren die wij dragen

Boekvertalen in internationaal perspectief: Korea

Het Koreaanse Literature Translation Institute wil het Koreaanse literaire erfgoed beschikbaar maken voor lezers over de hele wereld en stelt met dat doel beurzen beschikbaar voor zowel vertalers als uitgevers. Het LTI heeft, aldus het Koreaanse dagblad The Chosun Ilbo, kort geleden een lijst uitgegeven van vertaalde Koreaanse literatuur. De lijst wordt aangevoerd door dichter Ko Un, van wie Boudewijn Walraven een aantal gedichten vertaalde voor de bundel De zee, de zee: gedichten uit de hele wereld (Van Gennep, 1998). Ook Yi Mun-yol, Lee Chung-joon, Hwan Sok-young en Choi In-hoon smaken het genoegen in andere talen te kunnen worden gelezen.

Het LTI constateert dat er in het afgelopen decennium 358 Koreaanse boeken in 16 talen zijn vertaald, spreekt de vrees uit dat mensen met belangstelling voor Koreaanse literatuur onvoldoende materiaal kunnen vinden om hun nieuwsgierigheid te bevredigen en hoopt met de hulp van getalenteerde vertalers ooit de Nobelprijs voor Literatuur naar Korea te halen.

Boekvertalen in internationaal perspectief: Malawi

In de Neue Zürcher Zeitung schrijft Axel Timo Purr over de benarde positie van literatuur in het Oost-Afrikaanse Malawi, een van de armste landen ter wereld.

Sinds de Malawische regering, in een poging de economie van het land te stimuleren, besloot de meubelindustrie ter wille te zijn met een grootschalige uitgifte van kapconcessies, hebben papierfabrieken de poorten moeten sluiten en is de papierprijs explosief gestegen. Bovendien valt het voor moderne auteurs niet mee boeken aan de man te brengen in een land waar een derde van de bevolking niet kan lezen of schrijven. Verder lezen Boekvertalen in internationaal perspectief: Malawi