In memoriam Elbrich Fennema (1962 – 2025)
Of de operatie niet kon worden uitgesteld, want eerst moest de nieuwe Murakami nog worden afgerond. ‘Je hebt een tumor in je lijf en toch vind je de vertaling van Murakami belangrijker dan je eigen gezondheid. Gelukkig ging die arts daarin niet mee. Maar het zegt alles over Elbrichs toewijding aan het vak en haar liefde voor Murakami.’ Aldus Jessica Nash, uitgever van Huraki Murakami en van Elbrich Fennema, als vertaler en als auteur, in een artikel uit de Volkskrant bij het overlijden van Fennema.
Toen ze Japans leerde van docenten die geen native speaker waren, vertrok ze naar Japan om zich daar echt onder te dompelen in de taal. Ze werd er correspondent voor onder meer de NOS en NRC, keerde later terug naar Nederland en schreef Hoe Japan werkt voor Atlas die rond dezelfde tijd het werk van Murakami aankocht. Van het een kwam het ander. Ze werd vertaler, Murakami’s vertaler.
‘Ik zie mezelf als de muzikant die de compositie van de schrijver uitvoert,’ is een van haar uitspraken. De taalmuziek bedreef ze steevast halve dagen, de andere helft besteedde ze aan lezen ‘om inspiratie op te doen, invallen te krijgen’. En vermoedelijk ook in haar moestuin, want ze was een gedreven en geestdriftig tuinier, bleek ook uit Het grote moestuinierboek dat in 2020 van haar hand verscheen.
Het eerste dat haar man Pieter de Goede na haar uitvaart volgens de Volkskrant deed, was haar eerste vertaling van Murakami herlezen, Ten zuiden van de grens, want ‘dichter bij Elbrich kan ik niet komen’. Ook dat tekent hoezeer het vertalen haar leven was.
Lees hier Haruki & Murakami, het artikel dat ze in 2019 voor Filter schreef over het vertalen van de Japanse schrijver: https://www.tijdschrift-filter.nl/jaargangen/2019/263/haruki-murakami-11-15/
