Eind mei is een van de kleurrijkste vertalers Frans overleden. Mirjam de Veth is 72 geworden. Ze heeft rond 2018 noodgedwongen het vertalen opgegeven toen haar wrede ziekte, Primair Progressieve Afasie, het verderwerken met taal onmogelijk maakte, waarna ze zich volledig wijdde aan haar tweede métier, de kunst, de tekenkunst in het bijzonder.
Haar vertaaloeuvre is groot en veelzijdig met een hele stoet aan bekende en minder bekende auteurs. Toen De seizoenen verscheen, haar vertaling van Maurice Pons’ Les saisons, was dat aanleiding haar werk in 2009 te bekronen met de Elly Jafféprijs. Lees hier haar dankwoord: https://vertaalverhaal.nl/project/dankwoord-bij-het-ontvangen-van-de-dr-elly-jaffe-prijs/
Op de site van vertaaltijdschrift Filter verscheen een mooi in memoriam van Désirée Schyns waarin ze veel facetten van de vertaalster, schrijfster, kunstenaar De Veth belicht: https://www.tijdschrift-filter.nl/webfilter/actueel/2025/week-26/im-mirjam-de-veth/
Ook de Groene Amsterdammer stond stil bij haar overlijden: https://www.groene.nl/artikel/mirjam-de-veth-8-mei-1953-30-mei-2025, net als de literatuurnieuwssite Tzum: https://www.tzum.info/2025/05/nieuws-vertaalster-frans-mirjam-de-veth-1953-2025-overleden/
Ze was ook een duidelijk verwoorder van het belang van vertalers om zich te verenigen, getuige deze video van de Vereniging van Letterkundigen, de voorganger van de Auteursbond die ook de vertalersbelangen behartigt.
PS Na de eerste plaatsing van het bovenstaande verscheen er ook in de NRC nog een in memoriam: Vertalen is inlijven, vond Mirjam de Veth (1953-2025) – NRC
En Peter Nijssen, uitgever bij De Arbeiderspers, gedenkt haar op zijn blog Nijssen Schrijft met een uitvoerig bericht, getiteld Het sluimeren van de taal.