Hungarian Literature Online plaatst een interview met Tim Wilkinson, die onder meer Imre Kertész in het Engels vertaalde. Wilkinson vertelt hoe hij in het vak is gerold, wat hem in het vertalen boeit en waarom het belangrijk is boeken in een andere taal te ’transplanteren’. Net als een paar jaar eerder in Eurozine noemt hij Britse schrijvers terminally derivative and boring, hopeloos onoorspronkelijk en saai, en hij vraagt zich dan ook nog steeds af waarom er zo weinig interessante en alom gerespecteerde buitenlandse literatuur voor de Amerikaanse en Britse markt wordt vertaald. Ook steekt hij zijn uitgesproken mening over het werk van enkele van zijn collega’s — ‘bunkum‘, blabla, zoals hij het zelf omschrijft — niet onder stoelen of banken.
Bron: The Literary Saloon.
Dát is nog eens een recensie (achter ‘zoals hij het zelf omschrijft’)! Sneu voor de vertalers, die beter werk hadden moeten leveren, maar toch vooral voor het werk dat ze om zeep hebben geholpen en dat zoveel beter had verdiend. Te oordelen naar de teksten die ik nu onder handen heb, de Engelse en Duitse vertaling van een en dezelfde roman, waaraan in de Engelse vlot zinnen en zelfs hier en daar alinea’s ontbreken en waarin vervlakkend vertalen kennelijk de norm is geweest, hel ik ernaar zijn kritiek te geloven. Schrikken is het wel.
gr,
Ine
Reactie by ine willems — 23 april 2009 @ 10.02 uur