Het einde van het boek nadert. De laatste bladzijde… de laatste alinea… het laatste woord! Een euforisch gevoel bekruipt je. Het boek is af. Je wilt het manuscript aan de kant leggen en een fles champagne opentrekken, maar dan staan ze daar, onvermijdelijk als altijd: de acknowledgements. Het dankwoord.
Halve zinnen die niet lekker lopen en vooral veel raadselachtige woorden en mooie poëtische verwijzingen, waarvan alleen de persoon die zelf hartelijk bedankt wordt voor het zuivere daglicht van zijn geest nog iets kan maken. Eigenlijk doet een dankwoord vaak alleen maar afbreuk aan een goede roman. Aan het einde van het boek wil je graag verzuchten hoe prachtig het was, maar dan moeten Mark, Shanon en Katy nog een halve pagina lang bedankt worden voor hun overweldigende steun en liefde.
Nee, dan liever een kort en bondig dankwoord, zoals Destiny’s Child bij de Grammy Awards: ‘We’d like to thank God… and Sony…’
Maar misschien moeten we van de nood een deugd maken en er voortaan nog een klein zinnetje aan toevoegen om het imago van de vertaler op te krikken: ‘Innige dank ben ik verschuldigd aan mijn dierbare vertaler, die er na veel gezwoeg en talloze creatieve vondsten voor heeft gezorgd dat ook mijn Nederlandse fans (die ik overigens zeer dankbaar ben voor hun aankoop van dit boek) mijn werk nu in hun moedertaal kunnen lezen.’
In ieder geval gaat mijn dank voor deze bijdrage uit naar Matthijs, voor de verhuizing naar deze website, de weblogredactie – Gerda, Leen, Mari, Marion D, Richard H, Wim, Richard K – die met zachte stem en scherpe hand dit stukje hebben beoordeeld. En ook naar Anke, die me heeft overgehaald lid te worden van de Boekvertalerslijst, bakker De Waal voor zijn brood dat me steeds de kracht geeft door te gaan, Dirk van den Broek, die er met zijn vriendelijke prijzen voor zorgt dat ik als vertaler in leven kan blijven, de regen die me dankbaar maakt dat ik binnen zit en de firma Côte d’Or voor hun wezenlijke bijdrage aan mijn levensgeluk.
Ik ben jullie allen zeer erkentelijk en sta voor eeuwig bij jullie in het krijt. Zonder jullie had ik dit stukje nooit kunnen schrijven.
Haha, leuk! Ik tik net het dankwoord van een auteur die het klaarspeelt om 38 ((!) mensen op te noemen om zijn erkentelijkheid te betuigen.
Monique
Reactie by Monique Eggermont — 9 maart 2007 @ 15.35 uur
Heb ook net weer een dankwoord achter de rug. Is altijd weer zo’n enorme lap tekst (in heeeeeeele kleine lettertjes) waar allemaal mensen met onuitsprekelijke en ontypbare namen in staan…
Jammer genoeg worden we als vertalers nooit genoemd. Had ik bij mijn laatste boek wel leuk gevonden om mezelf erbij te zetten: ‘De auteur bedankt de vertaler voor het bewerken en bedenken van de helft van al die leuke teksten die in dit boek staan. Ze heeft er weken op zitten zwoegen en ik vind dat het echt geweldig is geworden. Ik had het zelf niet beter kunnen doen!’
Maar goed, dat denk ik er altijd maar bij… 🙂
Ammerins
Reactie by Ammerins — 9 maart 2007 @ 17.05 uur